Sinds 1980 , en na twee restauratie campagnes van de zaal, is het Théâtre du Châtelet uitgegroeid tot een van de belangrijke culturele instellingen van de Franse hoofdstad, evenals de Opera en de grote Parijse concertzalen.
Desalnietemin is Châtelet in de visie van de Parijzenaars gedurende lange tijd de tempel van de operette geweest, waar populaire zangers als Luis Mariano of Fernandel optraden.
Bij de oprichting in 1862 was het met haar 2.500 zitplaatsen de grootste zaal in Parijs, en vooral bedoeld voor het circus en grote theaterproducties. Men kon er in die periode de indrukwekkende landschap schilderijen geïnspireerd door LE TOUR DU MONDE EN 80 JOURS van Jules Verne bewonderen.
Maar het theater Chatelet, nu volledig gefinancierd door de stad Parijs, doet slechts een prestigieuze traditie herleven die teruggaat tot het begin van de vorige eeuw, in een tijd waarin Diaghilev en zijn Ballets Russes hun muziek bestelden bij Stravinsky, Ravel en Debussy. In 1912, werden de Parijzenaars ontroerd door Nijinsky in de Prélude à l'après-midi d'un faune, na in 1910 een heel seizoen van de Metropolitan Opera te hebben genoten: Arturo Toscanini dirigeerde niet minder dan AIDA, FALSTAFF, Otello, Cavalleria rusticana, Pagliacci en Manon Lescaut. En in de zaal van de Châtelet klonk Caruso's stem.
Vandaag de dag presenteerd Pierre Boulez een Pelléas et Mélisande in de regie van Peter Stein. Barenboim en Chéreau presenteren Wozzeck, Christoph von Dohnányi leidt VROUW ZONDER SCHADUW en Jeffrey Tate presenteert een nieuwe productie van Wagners Ring der Nibelungen. Deze zaal, die zowel de charmes biedt van een Italiaans theater maar tevens het comfort van een moderne zaal (verwijderde kolommen, airconditioning) heeft een grote aantrekkingskracht bij het Parijse publiek en haar muzikale seizoenen geven ruimschoots plaats aan de muziek van de twintigste eeuw, georganiseerd in cycli (" De Complete Mahler symfonieën", " Muziek van de eeuw", "Beethoven" of "Schönberg") zetten vaak de toon in het muzikale leven in de hoofdstad.