Juan Diego Flórez

Biografie

Juan Diego Flórez is tegenwoordig een van de meest erkende tenoren. Over de hele wereld verrukt hij de oren met zijn verbazingwekkende en boeiende bereik.
De perfecte Rossijnse tenor heeft een stem die we zelden tegenkomen. Dankzij zijn verbluffende hoge noten en zijn onberispelijke zang strijden alle operahuizen over de hele wereld om dit uitzonderlijke stemfenomeen.

Als zoon van Rubén Flórez, een populaire Peruaanse zanger, werd hij al vroeg ondergedompeld in muziek. Op 17-jarige leeftijd ging hij naar het National Conservatory of Music, in de hoop in de voetsporen van zijn vader te treden. Met zijn leraar Andrés Santa María, directeur van het Peruaanse nationale koor, ontdekte hij het Italiaanse repertoire en begon hij als solist.

In 1993 won hij een studiebeurs van het Philadelphian Curtis Institute. Hij werkte samen met Marilyn Home, destijds professor aan de prestigieuze Music Academy of the West in Santa Barbara. In 1994 werd Flórez opgemerkt door de Peruaanse tenor Ernesto Palacio, die zijn leraar, mentor en manager werd.
Flórez maakte zijn echte debuut in 1996, op het Pesaro Festival. Hij verving Bruce Ford in de rol van Corradino voor Rossini's Matilde di Shabran. Zijn optreden was een groot succes en opende de deuren naar La Scala in Milaan.
Een jaar later trad hij op in de Royal House Opera in Londen, in een moderne versie van Donizetti's Elizabeth. De recensies zijn lovend.
Hij zingt in de grootste theaters: de Staatsoper in Wenen en de Metropolitan Opera in New York. Daarnaast neemt hij deel aan talrijke recitals. Zijn interpretatie van Otello, in de Royal Opera in Covent Garden in januari 2000, liet specialisten sprakeloos achter. Toen Rodrigo's aria eindigde, explodeerde het publiek van vreugde, een zeer zeldzame gebeurtenis in Londen.

Flórez ontving talloze prijzen: beste operazanger in 2000, Rossini d'Oro of beste tenor van de Opera in 2001 voor zijn optreden in La Scala in Somnabula.
De opname die hij maakte van Rossini's aria's werd geprezen en beloond met de Cannes Classical Award 2003. Hetzelfde geldt voor zijn tweede cd - Una furtiva lagrima - het jaar daarop.
Zijn techniek is adembenemend. Zijn favoriete repertoire - De Barbier van Sevilla, L'Italiana in Algeri, Rossini's Cenerentola of Bellini's La Sonnambula zonder Maria Stuarda of Donizetti's Dochter van het Regiment te vergeten - laat ons zijn beheersing van de moeilijkheden van Bel Canto horen. Opmerkelijk gemak heeft hij met de hoge noten, waar hij aan werkt door zijn repetities op te nemen met zijn smartphone. Als echte zangatleet houdt hij van moeilijkheden, zoals de negen hoge C's van het eerste bedrijf van La Fille du Régiment.

Flórez weet gemakkelijk af te wisselen tussen hoge noten en een lage toon. Hij is ook een getalenteerde acteur die zijn jonge lichaamsbouw gebruikt om de meest recalcitrante te verleiden.