Puccini Turandot

• Capaciteit 1709

Wenen staat bekend om zijn opera's en concerten. Misschien meer vanwege zijn uitzonderlijke programmering en het hoge niveau van zijn vocale bezetting dan om de schoonheid van zijn zaal zelf, is de Staatsopera van Wenen een must-see onder de grote operahuizen ter wereld en een plek doordrenkt van traditie waar excellentie altijd voorop staat.

Voor de inwoners van Wenen is hun Operahuis, de Wiener Staatsoper, meer dan een instituut; het is een symbool van de identiteit van hun stad, een staatszaak. Boek uw kaartjes voor klassieke muziek!

Sinds de 17e eeuw hadden de Habsburgers de gewoonte om fantastische bedragen uit te geven aan de opera. Nog sterker, Ferdinand III en Leopold I aarzelden niet om te componeren voor het podium, terwijl Karel VI ervan genoot om het orkest te dirigeren en keizerin Maria Theresia zich bij het balletgezelschap voegde.

In de 19e eeuw werd het Kärntnertor-Theater gesloopt en werd het huidige gebouw op de beroemde Ringstrasse gebouwd. Hier imposeerde Mahler zijn nieuwe stijl, gekenmerkt door precisie in interpretatie - dankzij talloze repetities - en gedurfde scenische keuzes met de hulp van decorontwerper Alfred Roller. Na de val van de Habsburgers nam Richard Strauss de leiding van de nieuwe instelling op zich: de Staatsopera van Wenen. Toch werd verrassend genoeg slechts één opera van Strauss in Wenen gepresenteerd: "Die Frau ohne Schatten". Later zetten Clemens Krauss en Karl Böhm de traditie voort. Met Böhm werd het beroemde gezelschap gevormd dat diende als model voor verschillende generaties zangers. Zelfs de bommen die het operagebouw in 1945 vernietigden, konden niet voorkomen dat namen als Elisabeth Schwarzkopf, Irmgard Seefried, Sena Jurinac of Erich Kunz legendarisch werden.

Maar denk niet dat de inwoners van Wenen alleen hun sterren toejuichen. In 1955, in het pas herbouwde gebouw, toen Callas kwam zingen "Lucia di Lammermoor" onder leiding van Karajan, stopte het publiek het verkeer om de diva op straat een triomf te geven! Inderdaad, Karajan volgde Karl Böhm op en nodigde de grootste stemmen ter wereld uit om op te treden op het Weense podium. Sindsdien worden werken systematisch uitgevoerd in hun oorspronkelijke talen en stellen co-producties met La Scala het publiek in staat stemmen zoals die van Mirella Freni in "La Bohème" te ontdekken.

Ioan Holender slaagde erin deze internationale casts te harmoniseren met de ensemblegeest. Bovendien, onder zijn leiding, verschenen veel werken die nog nooit op de Staatsoper waren opgevoerd in het repertoire (zoals Verdi's "Jerusalem" of Enesco's "Oedipe"), een beleid dat al was ingezet onder de briljante leiding van Claudio Abbado. Toch zullen hier, ongeacht de ontwikkelingen, altijd 300 voorstellingen per jaar worden aangeboden (een wereldrecord mogelijk gemaakt door een technisch team van 250 personen) en zal het mooiste orkest van de orkestbak worden toegejuicht waar men van kan dromen: het Wiener Philharmoniker!